Życie Dziewczyny

Gość

Dzisiaj mija już rok od kiedy żegnałam Ł. na peronie... Z tego dnia pamietam tylko smutek i łzy (bo na dodatek to były jego urodziny Sad

A później przez te 9 miesięcy smutek przeplatał sie z radością. I z perspektywy czasu to wojsko wcale nie wydaje sie takie złe jak wydawało sie w trakcie... I naprawdę czuję, że dzięki temu czasowi bardziej się Kochamy Smile

Gość

Im dłużej jesteśmy razem, im więcej czasu mieszkamy razem, tym bardziej marzy mi się powrót do wojska.
Spokój, cisza. Chwile wtedy spędzone razem może były pełne smutku, ale wolne od kłótni czy fochów.
Fakt nie znaliśmy się tak dobrze jak teraz. Dlatego z perspektywy czasu musze powiedzieć, że jednak wojsko nie było takie złe. Może gdyby było wolne od idiotyzmów, wszyscy znosilibyśmy to lepiej. Wiecie co mam na myśli.

Gość

Popieram przedmowczynie Wink

z perspektywy czasu, wojsko nie bylo zle Wink

fakt, troche sie naplakalam Wink

tesknilam jak cholera.. ale milo wspominam ten czas Smile

to oczekiwanie na telefon, na pj-tke, na Cywila Smile

uczucie, gdy go zobaczylam po miesiacu rozlaki Smile

te listy pelne milosci Smile

ahh.. mimo wszystko fajnie bylo Smile

nie chcialabym tego powtorzyc Razz

ale ciesze sie, ze to przezylismy i przetrwalismy Smile

Gość

Ja chyba tak samo jak wy kochane, dopiero teraz po ponad roku w cywilu dojrzałam do tego jaka byłam silna, ze to przetrwałam, teraz wydaje mi sie ze juz nie potrafilabym tak długo czekac, bo nie potrafie oddychać bez niego..

jak dobrze ze jest juz w domu.. jak dobrze...

migotka1984 · Wysłany: 28 Mar 2008, Pią 13:28 Temat postu:

Hej dziewczyny , ja też bym tak bardzo chciała, te piękne chwile w wojsku tzn przepustki mojego męża, było tak cudownie ,tyle miłości i w ogóle, był bardziej uczuciowy eeehhh

Gość

Gość

Rok temu o godzinie 13:30 żegnałam mojego Misia na peronie Sad

To było coś strasznego a na dodatek była wtedy taka pogoda jak dziś.

Gość

rok temu o tej porze byłam juz po maturach Smile

jednocześnie to był 4 dzień mojej - w sumie naszej udreki z monem. Sad

ale z perspektywy czasu stwierdzam że nie było najgorzej, były i dobre i złe chwile, smutek przeplatał sie z radością, ale teraz przynajmniej wiem ze nic nie jest w stanie nas rozdzielić i jestem przekonana że bardzo kocham mojego rezerwistę ze wzajemnością oczywiście Wink

Gość

Ja podobnie jak wiele z Was mam zarówno dobre jak i troszeczkę gorsze wspomnienia... są chwile, które będę pamiętać zawsze... ale są też takie o których już teraz nie pamiętam Wink

Szczególnie pamiętam pierwsze rozstanie... gdy odprowadzałam Go na autobus... oj jak bardzo mi było źle, łzy z oczu płynące były tak wielkie jak groch... i pamiętam cały ten najtrudniejszy miesiąc do przysięgi - ciągnące się dni i noce, pełne tęsknoty i łez. Ale potem był ten piękny, słoneczny i upragniony dzień przysięgi 01.09. - to szaleńcze bicie serca i spotkanie z Wojakiem - ehhh.... cudownie było Very Happy

Z okresu MONu szczególnie wspominam Nasze zaręczyny - bo to dzięki tej przymusowej rozłące zrozumieliśmy jak bardzo jesteśmy dla siebie ważni i utwierdziliśmy się w chęci pójścia razem przez życie Smile

Ehhh na podstawie tych Naszych wspomnień można by kilka książek napisać Wink

A z perspektywy czasu myślę, że to pobyt mojego Wojaka w MONie był ciekawym a nawet w pewnym sensie korzystnym doświadczeniem życiowym dla Nas obojga...

Gość

Dzisiaj mija rok odkąd mój Narzeczony wyszedł z wojska Smile

i odkąd razem mieszkamy. Pamiętam jak dzisiaj jak czekałam na niego na dworcu w Bytomiu - było super Very Happy

Po takim czasie z tego okresu pamiętam tylko te dobre chwile...

Gość

He moje wspomnienia z wojskiem? Pamiętam jak Łukasza brat dał mi zaproszenie na przysięgę które Łukasz wysłał do domu bo mojego adresu nie znał (poznaliśmy się 3 dni przed jego wyjazdem do wojska) he i śmiać mi się chce gdy szłam z tym zaproszeniem i jego brat krzyknął no otwórz wreszcie he he a ja że nie mam czasu he he i jak zniknął tylko z horyzontu to normalnie zaczęłam biec do domu Smile

ale wspomnienia z wojskiem nadal będą ponieważ mój Łukasz od pazdziernika jest zawodowym jak na razie jest ok zobaczymy co czas przyniesie Smile

i jakie tym razem będą wspomnienia

Gość

Moje wspomnienia... heh jak sobie przypomnę te wszystkie pjotki, jak za D tęskniłam... jak w dniu Cywila mi napisał smsa że jedzie i jest blisko a ja w te pędy do auta i na PKP. Potem okazało się że jest daleko i czekałam 40 minut Smile

ale oczywiście on nie wiedział że ja na niego czekam bo plan był taki że miał do mnie przyjść. Ale byliśmy szczęśliwi wtedy...

Gość

Ostatnio też wspominaliśmy stare czasy, gdy On był na zetce. Tyle, że my nie byliśmy wtedy razem, byliśmy tylko znajomymi. Pomimo to utrzymywaliśmy częsty kontakt smsowy i telefoniczny. Mówi, że tylko to trzymało Go wtedy przy życiu:D Niby takie zwykłe rozmowy miedzy kolegą, a koleżanką, a jednak były dla Niego takie ważne.

Powiedział, że już wtedy wiedział na pewno, że mnie kocha:-D

migotka1984

Dziś jest dwa lata, jak mój misio szedł do wojska, jak go żegnałam, to było straszna ,ale na szczęście to już wspomnienie Smile

Gość